Tagarchief: Phoibe

In Memoriam: Phoibe

Lieve Phoibe,

*6 maart 2013 te Groningen – †27 oktober 2014 te Utrecht

Wat een knap poesje was je. Toen ik je op Marktplaats zag was ik op slag verliefd. Ik noemde je Phoibe. Die heeft in de Griekse mythologie de macht over de maan. We zijn je gaan halen op 4 mei. Helemaal uit Groningen. Daar leefde je de eerste weken van je leven met moeder Shiva en je 2 broertjes en 1 zusje, Qismo. Je was de dondersteen van het nest. Oh, oh, wat een energie. Als je nestgenootjes wilden slapen dook jij er nog even boven op. Ik nam je mee in de auto. We zaten samen achterin. Na wat gemieuw viel je al snel in slaap. Je was zo klein. Je paste op een hand. De dierenarts wilde je zelfs niet enten omdat je zo klein was. Eenmaal thuis liet ik je aan Boefje zien. Die moest niets van je hebben. Na zo’n 8 maanden privéaandacht peinsde hij er niet over om die met je te delen. Maar al gauw legde hij zich bij de situatie neer. Je hebt toen flink wat te verduren gehad. Hij moest namelijk zijn plaats in de hiërarchie wel veilig stellen. Jij verweerde je echter kranig met je kleine lijfje. Je liet je nooit afschrikken. Door niets en niemand. Waar Boef over ging tot ‘flight’, ging jij over tot ‘fight’. Stiekem mochten jullie elkaar al direct. Jullie vulden elkaar perfect aan. Jullie speelden met elkaar. Het was zo’n gek gezicht: Grote Boef achterna gezeten door kleine Fieps. En als jullie moe waren sliepen jullie samen. Soms wilde Boefje even rust. Maar die gunde je hem niet. Geheel onschuldig ging je dan spelen met zijn staart. En Boefje liet het toe terwijl hij je met een schuin oog observeerde. Ja, Boefje was gek op je. En ik ook. Omdat jij zo gek was op iedereen. Mijn lieve kleine Phoibe. Wat had je een levenslust. Wat had je een energie. Wat was je alert. En zo slim. Zó slim. Je probeerde op de wc te plassen. Je kon een stokje gebruiken om een speeltje onder de kast vandaan te halen. Je herinnerde je als een eekhoorn zo precies waar je alles had gelaten. Je had vanuit jezelf zo’n bijzondere energie. Zo’n drive. Je kon jezelf uren vermaken met spelen. Je verzon steeds nieuwe dingen om je spel interessant te houden. En je hield van apporteren. Dan gooide ik iets weg en ging jij het halen. Als je het dan in je bek had riep ik “Kom maar!”. En dan kwam je. Ik noemde je altijd “perfecte poes”. Een poes zoals de natuur het bedoeld heeft. Zo op en top in vorm. Je vacht glom, je ogen glansden, je conditie geweldig, je lijfje slank, je karakter lief en sociaal, je gemoed gelukkig. Want gelukkig dat was je. Hoe blij was je als je een bekende zag. Als je voor mijn deur stond te miauwen en ik liet je binnen. Ik zei dan altijd “Fibibibibi” op hoge toon. En jij praatte terug door “rrroe” te zeggen. Dan hadden we het over hoe je dag was geweest. Terwijl jij je tegen mijn benen, Boefje en soms zelfs Moekie aanwreef. Die vervolgens niet anders konden dan smelten van je charmes. Zo intens genietend van het moment. Want dat deed je. Van seconde tot seconde in het hier en nu. Je had zo je standaard manieren. Die zich verweefden met mijn leven. Als de wekker ging wilde je met mijn tenen spelen. Je oren gingen dan plat, je ogen werden groot. En daarna wilde je gekroeld worden. Als ik ging douchen keek je toe vanaf de wc. Als ik de badkamer droogde jaagde je op de trekker. Als ik mijn tanden poetste ging je in de wasbak liggen. Als ik de kattenbak verschoonde ging jij er net in. Als ik naar de wc ging wilde jij met het papier spelen. Als ik mijn vaat liet staan likte jij hem af. Als ik klaar was met afwassen zocht jij naar restjes in het sop. Als ik achter de computer zat kwam je naast me liggen. Als ik op het balkon zat balanceerde jij op het randje. Als ik je buiten riep kwam je luid miauwend aan rennen. Als ik longboarde rende jij er achter aan. Je bent verweven met mijn leven, lieve Phoibe, bijzonder poesje. Je versierde iedereen die je tegen kwam. Van mens tot kat. Iedereen die je zag werd verliefd op je. Hoe vaak zeiden ze wel niet: “Wat een mooi katje.” En dan vroegen ze of je nog een kitten was. Omdat je zo mooi klein en slank was. Maar een kitten dat was je al lang niet meer. Je was een volwassen poes. Moederpoes zelfs. Eind januari 2014 werd je voor het eerst krols. Wat een hel was dat, voor ons beiden. Ik heb je toen laten dekken door Silver, een mooie Britse langhaar. Ze stonden daar nog verbaasd van je onbevangenheid. Onbevangen is een goed woord om je te beschrijven. En onbezonnen. Drachtig kwam je terug. Je groeide en groeide. Je mooie slanke lijfje werd reusachtig. En toen, in de nacht van 7 april 2014, op een maandag, begon je te bevallen. Je maakte me er voor wakker. Ik hielp je met de bevalling. Maar eigenlijk deed je het allemaal zelf. Het vertrouwen dat je me gaf met je kittens. Pas als ik thuis kwam ging je zelf eten en drinken en plassen. Je was de beste poezenmoeder ooit. Ook dat deed je geweldig. Je deed alles wat je moest doen en meer. Je prachtige kittens, Lente (Valentijn), Zomer (Jazz), Herfst (Jafar) en Winter (Bengel). Ze hebben allemaal een stukje van jou in je. Een stukje bijzondere gekke Phoibe. De dracht heeft je veranderd. Je werd er zelfbewuster door. Phoibe, je had nog een heel leven voor je. Maar plotseling was het afgelopen. Een heel leven als superpoes. Je had wel 20 moeten worden. Je had nog jaren bij me moeten blijven. En bij Boefje. En Moekie. Ik had je “oude poes” willen kunnen noemen. Of  “slome poes”. Als je dat ooit was geworden. We missen je heel erg. Iedereen die je gekend heeft mist je. Boefje zoekt de hele tijd onrustig rond. Hij mist zijn maatje. Ik mis mijn poesje. Mijn lieve, mooie, levenslustige, onbevangen, prachtige, perfecte Phoibe. Phoibe, Fieps, Flups. Dankjewel dat ik je mocht kennen en van je heb mogen houden.

Ik zal je nooit vergeten.

Liefs,

je staartloze soortgenoot Eva.

Phoibe 2

Nestje kittens: Uitgevlogen

Nestje pasgeborenEn toen was het ineens zover. De laatste twee lieverds uit het nestje kittens hebben afgelopen zaterdag het nest verlaten. Alle 4 de kittens hebben een fijn huisje gevonden. Winter (nu Bengel) woont bij een gezin met 3 jonge kinderen. Met zijn charmes betovert hij menigeen. Lente (nu Valentijn) woont nu bij zijn vader Silver. Samen spelen en knuffelen ze veel. Zomer (nu Jazz) en Herfst (nu Jafar) zijn samen geplaatst bij een gezin met 3 kinderen. Ze spelen gezellig samen en maken daarbij het huis onveilig. Phoibe heeft het niet moeilijk gehad met het uitvliegen van haar nestje kittens. Hoewel ze bij allen even ging zoeken, raakte ze niet gefrustreerd. Ze heeft haar oude leventje opgepakt. En geniet van haar nieuwe status als buitenkat. Phoibe is een geweldige moederpoes geweest. Tot het eind bleef ze haar kittens likken, knuffelen en zogen. Ze speelde vaak enthousiast met ze. Ze leerde ze grenzen, waardoor ze nooit hun nageltjes of tandjes te ruig gebruikten. Ze heeft ze nooit een tik verkocht uit ergernis. Phoibe probeerde ze echt klaar te maken voor de grote buitenwereld. En dat is gelukt! Ik wens jullie een goed leven, lieve prachtige pluisjes!

Nestje kittens: Dag #60

Nestje dag 60Donderdag 5 juni

Zo, dat waren een paar hectische dagen. Nu gelukkig weer tijd voor een update over het nestje kittens. Voor de vakantie waarschijnlijk de laatste. Dit bericht schrijf ik terwijl ik scheef achter mijn laptop zit. ‘Waarom dat?’, zou je denken. Nou, naast mij, op míjn stoel, ligt een onwijs schattige Herfst in U-vorm opgerold te slapen in de zon. Hij had maar een paar seconden nodig om mijn plek behendig in te pikken. De kittens weten wel wat ze willen! Zo net is Lente opgehaald. Hij heet dus nu echt helemaal officieel Valentijn. Heel toepasselijk vanwege de hartjestekening op zijn schouder. Valentijn gaat samen opgroeien met zijn papa én een heel schattig puppy! De eerste ontmoeten leverde een dikke staart op, maar dat gaat vast helemaal goed komen. Phoibe was dit maal echt bewust van het vertrek van haar eerstgeboren kroost. Ze keek haar lieve Lente al miauwend na. Ik heb haar dus maar even lekker geknuffeld. De arme poes. Maar van de mindset van een kat zouden we nog veel kunnen leren. Volgens mij is hun motto ‘no stress’. Lekker liggen in de zon, lekker konijnen vangen in het veld, lekker plat gekroeld worden op het bed van hun mens, lekker yoghurt likken van het aanrecht. Phoibe richtte zich al snel op haar overgebleven kroost. Zomer en Herfst zullen allebei nog tot na mijn vakantie blijven. Morgen neemt mijn moeder de hele beestenboel mee. Ze zullen een week lang alle mogelijke liefde ontvangen van mijn ouders. Ik ga de kittens echt missen. Een huis vol rommel, maar tegelijkertijd een huis voor wollig lief leven. Natuurlijk zijn Boefje en Phoibe, mijn pluizige schatten er nog. Hoewel die twee wel lekker vaak samen op oorlogspad zullen gaan.

Nestje kittens: Dag #57

Nestje dag 57 2 Nestje dag 57 1Maandag 2 juni

Boefje heeft zich vandaag officieel ingelaten met het nestje kittens. Beter laat dan nooit. Waar hij eerst veelal naar de kittens blies, gromde en ze tikken ga, laat hij ze nu uit zijn bakje eten, tegen hem aan liggen en likt hij hun kopje. Te lief! Oom Boef heeft de rol van verantwoordelijke surrogaatvader op zich genomen. In afwezigheid van Phoibe, die vooral op het balkon zit te miauwen op zoek naar katers die niet komen. Hoewel, Phoibe houdt zich ook bezig met de kittens. Gek genoeg laat ze ze nog steeds bij haar drinken. Dat gaat tegenwoordig gepaard met erg luid drievoudig gespin. Ook speelt ze gepassioneerd met ze. Soms zo wild dat haar kroost een stapje terug doet. Daarbij likt ze ze nog regelmatig schoon. Dat vinden de kittens zelf niet erg prettig. Ze maken van de gelegenheid gebruik om hun moeder een paar rake pootjes te geven. Ook zoekt Phoibe de kittens als ze ze kwijt is. Bijzonder genoeg lijkt ze niet echt te hebben opgemerkt dat haar nestje kittens is geslonken. Phoibe waarschuwt haar kroost bij ‘gevaar’. Vooral de stofzuiger beschouwt ze nog steeds als een bedreiging. Maar ook de blender en een centrifugerende wasmachine. De kittens zijn minder onder de indruk van deze geluiden. Zij spelen, leren en socialiseren lekker verder.

Nestje kittens: Dag #56

Nestje dag 56Nestje dag 56 Zondag 1 juni

En toen waren er nog maar 3 kleine kittens. Winter heeft vandaag het nestje kittens verlaten. Hij is met veel enthousiasme ontvangen door zijn nieuwe gezinnetje. Die waren al tijden je nachtjes aan het aftellen. En vandaag was het dan zover. Winter heet officieel Bengel. Een toepasselijke naam voor dat actieve ondeugende katje. Zelf vond ik het wel moeilijk om hem te laten gaan. Na zoveel liefde in zo’n schatje te hebben gestopt, is het toch wel even pijnlijk om hem uit te zwaaien. Maar hopelijk word ik op de hoogte gehouden van zijn ontwikkeling tot een mooie, grote, lieve kater. In de auto schijnt Winter wel even kabaal te hebben gemaakt. Boefje en Phoibe hebben dat ook allebei gedaan. Eenmaal in zijn nieuwe huisje is hij goed de boel gaan verkennen. En vervolgens gevloerd op het plekje waar de oude kat van het gezin altijd lag te slapen. Hij heeft zijn troon al bestegen! Met de overige kittens, Lente, Zomer en Herfst, heb ik een tijdje buiten doorgebracht. Vanaf het balkon konden ze nauwgezet alle ontwikkeling in de omgeving volgen. De geluiden, geuren en kleuren van buiten waren adembenemend. Geboeid zaten ze te staren. En ze nestelden zich uiteindelijk in een restje zon. Tot nu toe lijkt niemand hier Winter te missen. Phoibe loopt wel onrustig rond, maar ze is ook krols, dus die factor kan ik niet uitsluiten. De overige kittens spelen rustig door. Hoewel Herfst opvallend timide is. Winter was toch wel een beetje zijn maatje. En ik mis hem stiekem ook wel.

Nestje kittens: Dag #55

Nestje dag 55 1 Nestje dag 55 2Zaterdag 31 mei

Vandaag is de laatste dag dat het nestje kittens samen een nestje vormt Morgen gaat Winter naar zijn nieuwe liefdevolle huisje. Aan de berichtjes en de foto’s te zien zijn ze er helemaal klaar voor. Bijna 8 weken geleden werden ze geboren. Al die tijd waren ze samen: slapen, drinken, eten, spelen, stoeien, knuffelen. En nu zijn ze al oud genoeg om los van hun moeder te functioneren. Ze hebben veel geleerd. Maar ze moeten ook nog veel leren. En dat gaat helemaal goed komen in de gezinnen waar ze naartoe gaan. Ik ben wel benieuwd hoe Phoibe gaat reageren op het vertrek van Winter. En ik natuurlijk. Want Winter is mijn zorgenkatje: als laatste toch nog geboren, in stuitligging, eerst bewegingsloos, daarna de bewegelijkste, de kleinste en lichtste. Maar genoeg van dit sentimentele. De dag van de kittens begon goed. De zon scheen lekker naar binnen en daar koesterden ze zich in na de ochtend geravot te hebben. Ze zijn vandaag gevorderd met geluidjes maken. Zo piepen ze meer om hun nestgenootjes of moeder iets duidelijk te maken. Ook grommen ze. Ja, grommen. In hun spel met speeltjes die als prooi bemachtigd zijn of met hun broertjes als ze die lekker hard te pakken nemen. Uit zo’n klein beestje is dat geluid ontzettend schattig. Ook maken ze een soort geluid dat het midden houdt tussen spinnen en grommen als ze vastbesloten op hun doelwit afrennen. Spinnen doen ze ook steeds vaker, vooral als ze drinken of net wakker worden uit hun slaapje. Een miauw heb ik nog niet gehoord. Dat klaaglijke geluid komt vaak pas als ze wat ouder zijn. Gelukkig maar. Anders had ik hier een heel orkest gehad, begeleid door Phoibe’s krolse gemiauw.

Nestje kittens: Dag #54

Nestje dag 54 1 Nestje dag 54 2Vrijdag 30 mei

Zo, we zijn met de hele bubs weer thuis na twee fijne nachtjes bij mijn ouders. Wederom ging de reis voorspoedig. Hoewel er heel wat meer gemiauwd werd dan op de heenreis. Misschien omdat ze net aan het ‘ragen’ waren toen ik wilde vertrekken? De dagen bij mijn ouders waren een hele ervaring voor het nestje kittens. Zo hebben ze voor het eerst kennis gemaakt met het fenomeen ’trap’. Op de trap kun je omhoog, maar ook omlaag. Eerst ging dit nog voorzichtig, maar al snel hupsten de klimmers als ware klauterpro’s de treden op en af. Elkaar beloeren en aanvallen vanaf de trap was ook leuk. De trap had alleen wel 1 gevaar… Een misstap heeft heftige consequenties. De kittens hebben hun lesje van de trap vallen wel geleerd. Hoewel ik zelf na een val sta te bibberen op mijn benen, staan de kittens zonder problemen op en hervatten hun spel. De kittens hebben ook de beroemde ‘rode stoel’ leren kennen. Dit is een Poang fauteuil van de Ikea. Toen Boefje nog enigst kat was, lag hij daar altijd lekker in. Toen Phoibe hem kwam vergezellen, was hij bereid zijn plek te delen. Nu echter, met 4 kittens er nog bij, heeft hij afgezien van zijn rode troon. Hij heeft zich gecompromitteerd met een kussen op de bank. Hoewel hij 1 maal met een kitten tegen zich aan genesteld in de stoel lag te slapen. Boef accepteert de kleintjes eindelijk een beetje. Waarschijnlijk ziet hij nu dat het kleine soortgenootjes zijn in plaats van uit de kluiten gewassen muisjes. Hij wil ze maar wat graag zijn levenslessen leren. Want: “Er valt een heleboel te leren van de Boef”.

Nestje kittens: Dag #52

Nestje dag 52Woensdag 28 mei

Na een nacht met een luide Phoibe en een hyperactief nestje kittens en na een dag met werk was ik gisteren niet meer toegekomen aan een stukje over de kittens. Maar vannacht was het gelukkig een stuk rustiger. Om 05.00 uur werd ik wakker met een gevoel beloerd te worden. En jawel, daar zat hij. Winter, in kaarsrechte zit, starend naar mij. Ik vraag me soms wel af wat er in dat katje omgaat. Hij is in alles wat afwijkend. Niet op een negatieve manier, hoor. Toen ik thuis kwam van werk, gebeurde er iets bijzonders. Nadat ik binnen stond, kwamen alle kittens op de me af gerend. Ze begonnen me te besnuffelen. En me zelfs een beetje kopjes te geven. Nou moe? Te schattig! Na het werk ben ik direct met de hele bubs aan katten naar mijn ouders gegaan. In de reismand en de auto doen de kittens het prima. Misschien omdat ze een rustige moeder als voorbeeld hebben? Of omdat ze met hun hele nestje in een mandje zitten gepropt? In ieder geval ging de reis, op files na, voorspoedig. Eenmaal aangekomen bij mijn ouders, sjeesden de kittens hun reismandje uit. Ze begonnen aan een verkenningstocht door hun nieuwe omgeving. Dit deden ze voortvarend. Maar elk geluidje en elke beweging deed ze een veilig plekje zoeken. Ze waren in het begin heel schrikachtig. Na een tijdje kwamen ze los. En toen was er ook geen plaats voor rust meer. Vooral het spelen met de ‘slang’ is favoriet. Lente ging zelfs zo ver door dat hij naderhand duizelig en scheel zat te kijken. In ieder geval leuk om te zien dat de kittens zo snel wennen aan een nieuwe omgeving. Dat zal het uit het nest geplaatst worden ook makkelijker maken. Hoewel ik zelf tegen dat moment op zie. Misschien meer dan de kittens zelf.

Nestje kittens: Dag #50

Nestje dag 50Maandag 26 mei

Alweer 50 dagen is het nestje kittens op deze wereld. En het lijkt ze goed te bevallen. Zoals ze nu hun leventje leiden, zijn het al echte kleine poezen. En ze doen het geweldig! Phoibe is een lieve moeder, die ze belangrijke dingen zoals liefheid, nieuwsgierigheid en grenzen leert. Vandaag werd ik door alle 4 de kittens begroet bij thuiskomst. Phoibe begon me kopjes te geven. De kittens moeten daar wel een goed voorbeeld van krijgen. Ik heb ze direct even lekker gekroeld. Ook zijn de kittens niet bang aangelegd. De stofzuiger is inmiddels, tot grote paniek van Phoibe, meer interessant dan eng. Het onweer van vandaag deed ze niets. Ze gingen rustig, of beter gezegd niet rustig, door met spelen. De kittens spelen erg voorzichtig met elkaar, maar ook met mij. Ze houden hun nageltjes in, kluiven op je hand. Ruimtelijk inzicht is nog wel een dingetje. Omdat ze de laatste tijd meer hoogte opzoeken, vallen ze ook meer. Soms van zo hoog, bijvoorbeeld de tafel, dat ik mijn adem in houd. Maar het zijn katten. Ze komen altijd op hun pootjes terecht. Of hun rug. Maar dan hupsen ze direct weer verder. Mijn bed is een van hun favoriete verblijfsplekken. Winter heeft zelfs al een vast plekje bij een knuffeltje naast mijn hoofdkussen. De kittens zijn ook fan van liggen op een plek waar je net gezeten hebt. En ik ben dan zo’n softie dat ik ergens anders ga zitten.

Nestje kittens: Dag #49

Nestje dag 49 1 Nestje dag 49 2Zondag 25 mei

Als ik de kittens zo zie rondrennen door mijn huis kan ik niet anders dan een trotse poezenmoeder zijn. Ze zijn zo levendig, zo gezond, zo eigenwijs, zo mooi. Het is een genot om al dat leven om je heen te hebben. Echt het toonbeeld van een stel prachtige kittens. Ik gun ze een dito leven. Ik neem ze graag op de hand om ze vanaf mijn balkon de wereld te laten zien. Gefascineerd door alles wat beweegt zitten ze dan doodstil ingespannen te kijken. De kittens lijken zo op het eerste gezicht ook gezond. Ze groeien goed, ze bewegen goed, ze vertonen goed (nieuwsgierig, lief, aanhankelijk) gedrag, ze hebben geen wormen of vlooien. Hopelijk bevestigt bij de gezondheidscheck bij de dierenarts dit. Deze check krijgen de kittens als hun toekomstige eigenaren ze laten vaccineren. Vandaag zijn de schatjes 7 weken. Over precies 1 week wordt de eerste, Winter alias Bengel, opgehaald. Het gezin is er al helemaal klaar voor. Hopelijk Winter ook. Hij snoept nu nog graag af en toe van de moedermelk, waardoor hij minder eet en wat in groei achterblijft. Ook had hij een paar dagen geleden diarree. Maar in zijn gedrag is niets van dat alles te merken. Hij is de avontuurlijkste. Een echte Bengel in de dop dus.