Woensdag 28 mei

Na een nacht met een luide Phoibe en een hyperactief nestje kittens en na een dag met werk was ik gisteren niet meer toegekomen aan een stukje over de kittens. Maar vannacht was het gelukkig een stuk rustiger. Om 05.00 uur werd ik wakker met een gevoel beloerd te worden. En jawel, daar zat hij. Winter, in kaarsrechte zit, starend naar mij. Ik vraag me soms wel af wat er in dat katje omgaat. Hij is in alles wat afwijkend. Niet op een negatieve manier, hoor. Toen ik thuis kwam van werk, gebeurde er iets bijzonders. Nadat ik binnen stond, kwamen alle kittens op de me af gerend. Ze begonnen me te besnuffelen. En me zelfs een beetje kopjes te geven. Nou moe? Te schattig! Na het werk ben ik direct met de hele bubs aan katten naar mijn ouders gegaan. In de reismand en de auto doen de kittens het prima. Misschien omdat ze een rustige moeder als voorbeeld hebben? Of omdat ze met hun hele nestje in een mandje zitten gepropt? In ieder geval ging de reis, op files na, voorspoedig. Eenmaal aangekomen bij mijn ouders, sjeesden de kittens hun reismandje uit. Ze begonnen aan een verkenningstocht door hun nieuwe omgeving. Dit deden ze voortvarend. Maar elk geluidje en elke beweging deed ze een veilig plekje zoeken. Ze waren in het begin heel schrikachtig. Na een tijdje kwamen ze los. En toen was er ook geen plaats voor rust meer. Vooral het spelen met de ‘slang’ is favoriet. Lente ging zelfs zo ver door dat hij naderhand duizelig en scheel zat te kijken. In ieder geval leuk om te zien dat de kittens zo snel wennen aan een nieuwe omgeving. Dat zal het uit het nest geplaatst worden ook makkelijker maken. Hoewel ik zelf tegen dat moment op zie. Misschien meer dan de kittens zelf.